Modlitwy wstępne (do odmawiania w każdy dzień nowenny przed rozmyślaniem)
P. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W. Amen.
P. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
P. Przyjdź, Duchu Święty.
W. Napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości.
P. Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie.
W. I odnowisz oblicze ziemi.
Módlmy się. Boże, Tyś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego, daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Prośba
W pokorze upadam przed Twoim nieskończonym majestatem, Boże, i błagam Cię z całą ufnością i serdecznością o pomoc w mojej teraźniejszej potrzebie.
Wyznaję z całej duszy, żeś Ty, Panie, dawcą wszystkiego, żeś jest Bogiem żywych i umarłych, że wszystkim rozporządzasz mądrze i że nie dopuszczasz na nikogo większych utrapień, tylko tyle i takie, jakie kto znieść może.
Wierzę, że wysłuchujesz modlitwy sług Twoich, ilekroć do Ciebie z wiarą i ufnością się udadzą. Wsparty Twoją Boską i niezawodną obietnicą, przychodzę dziś do Ciebie.
Boże jedynie dobry i łaskawy, spraw to przez nieskończone zasługi męki i śmierci Jezusa Chrystusa, Syna Twego, przez przyczynę Niepokalanej Maryi Dziewicy i wszystkich świętych, a głównie za przyczyną Świętego Jana z Dukli, abym dostąpił tej łaski, o którą proszę.
(odczytanie podziękowań i próśb do św. Jana z Dukli)
Rozmyślanie na każdy dzień nowenny
Dzień pierwszy – Wiara
Wiara jest cnotą teologiczną, dzięki której wierzymy w Boga i w to wszystko, co On nam powiedział i objawił, a Kościół święty podaje nam do wierzenia, ponieważ Bóg jest samą prawdą. Człowiek wierzący stara się poznać i czynić wolę Bożą. Sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Rz 1, 17). Żywa wiara działa przez miłość (Ga 5, 6). Dar wiary trwa w tym, kto nie zgrzeszył przeciw niej. Jednak bez uczynków wiara jest martwa (por. Jk 2, 26); wiara pozbawiona nadziei i miłości nie jednoczy wiernego w sposób pełny z Chrystusem i nie czyni go żywym członkiem Jego Ciała. Uczeń Chrystusa powinien nie tylko zachowywać wiarę i żyć nią, ale i także wyznawać ją, odważnie świadczyć o niej i szerzyć ją (zob. KKK 1814-1816).
Rzymska Kongregacja spraw kanonizacyjnych orzekła, że św. Jan posiadał cnotę wiary w stopniu heroicznym. Całe życie św. Jana potwierdza jego silną i niezłomną wiarę. Jego zamiłowanie do modlitwy i żarliwość apostolska są świadectwem tej wiary. Dziś Kościół ukazuje nam św. Jana z Dukli jako wzór wiary dla nas.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, mężu żywej wiary, uproś i nam wiarę silną i żywą, abyśmy odważnie bronili wszystkich prawd wiary i moralności katolickiej, abyśmy potrafili wyznawać wiarę zarówno prywatnie, jak i publicznie. Amen.
Dzień drugi – Nadzieja
Nadzieja jest cnotą teologiczną, dzięki której dochodzimy do szczęścia Królestwa niebieskiego i życia wiecznego, pokładając ufność w obietnicach Chrystusa i opierając się nie na naszych siłach, ale na pomocy łaski Ducha Świętego. Cnota nadziei odpowiada dążeniu do szczęścia, złożonemu przez Boga w sercu każdego człowieka; podejmuje ona te oczekiwania, które inspirują działania ludzi; oczyszcza je, aby ukierunkować na królestwo niebieskie; chroni przed zwątpieniem; podtrzymuje w każdym opuszczeniu; umacnia serce w oczekiwaniu szczęścia wiecznego. Żywa nadzieja chroni przed egoizmem i prowadzi do szczęścia, miłości (zob. KKK 1817-1818).
Święty Jan ukazał swoim życiem, że całą swą nadzieję złożył w Bogu. Potwierdzają to zeznania świadków w procesie beatyfikacyjnym.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, uproś nam u Boga dar chrześcijańskiej nadziei. Niech wzmacnia ona nasze serca w cierpieniach, doświadczeniach i przeciwnościach życia. Niech trwa w nas także wówczas, gdy grzech wkradnie się do naszego serca. Amen.
Dzień trzeci – Miłość
Miłość jest cnotą teologiczną, dzięki której miłujemy Boga nade wszystko dla Niego samego, a naszych bliźnich jak siebie samych, ze względu na miłość Boga. Jezus czyni miłość przedmiotem nowego przykazania. Uczniowie, miłując się wzajemnie, naśladują miłość Jezusa, którą także sami otrzymują. Dlatego Jezus mówi: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej!” (J 15, 9). Miłość ożywia i inspiruje praktykowanie wszystkich cnót. Jest ona „więzią doskonałości”; jest formą cnót; wyraża je i porządkuje między sobą; jest źródłem i celem ich chrześcijańskiego praktykowania. Owocami miłości są radość, pokój i miłosierdzie. Miłość wymaga dobroci i upomnienia braterskiego; jest życzliwością; rodzi wzajemność; trwa bezinteresowna i hojna. Miłość jest przyjaźnią i komunią (zob. KKK 1822-1823, 1827, 1829).
Świętego Jana cechowała troska o zbawienie drugiego człowieka i o wartości duchowe dla niego. Miał wielkie serce dla biednych i chorych, dar łagodzenia sporów oraz skłaniania do pojednania.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, serafinie pałający miłością do Boga i bliźniego, uproś nam miłość chrześcijańską, bezgraniczną, szczerą i głęboką. Spraw, abyśmy jej pełni, obejmowali nią wszystkich ludzi i w ten sposób jednoczyli się z Ojcem Miłości. Amen.
Dzień czwarty – Roztropność
Roztropność jest cnotą, która uzdalnia rozum praktyczny do rozeznawania w każdej okoliczności naszego życia prawdziwego dobra i do wyboru właściwych środków do jego pełnienia. Roztropność jest „prawą zasadą działania”, jak za Arystotelesem pisze św. Tomasz. Kieruje się ona innymi cnotami, wskazując im miarę. Roztropność kieruje bezpośrednio sądem sumienia. Człowiek roztropny decyduje o swoim postępowaniu i porządkuje je, kierując się tym sądem. Dzięki tej cnocie bezbłędnie stosujemy zasady moralne do poszczególnych przypadków, przezwyciężamy wątpliwości odnośnie do dobra, które należy czynić, i zła, którego należy unikać (zob. KKK 1806).
Cnotą roztropności odznaczał się św. Jan z Dukli. Już w wieku młodzieńczym oddalił się na pustkowie, aby łatwiej jednoczyć się z Bogiem. Będąc w zakonie, nadal kierował się tą cnotą i wybierał coraz doskonalszą formę życia.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, mężu wielkiej roztropności, uproś nam tę cnotę, abyśmy mogli w każdej sytuacji wybierać tylko to, co się Bogu podoba. Dopomóż nam także być ludźmi sumienia, którzy w każdej sytuacji pamiętają, że są Dziećmi Bożymi. Amen.
Dzień piąty – Sprawiedliwość
Sprawiedliwość jest cnotą moralną, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. Sprawiedliwość w stosunku do Boga nazywana jest „cnotą religijności”. W stosunku do ludzi uzdalnia do poszanowania praw każdego i do wprowadzenia harmonii w stosunkach ludzkich, która sprzyja bezstronności względem osób i dobra wspólnego. Człowiek sprawiedliwy, często wspominany w Piśmie Świętym, wyróżnia się stałą uczciwością swoich myśli i prawdziwością swojego postępowania w stosunku do bliźniego (zob. KKK 1807).
Święty Jan z Dukli w całym swoim życiu odznaczał się i kierował cnotą sprawiedliwości. Oddawał Bogu i ludziom to, co się im należało. Świadek z procesu beatyfikacyjnego o. Celestyn wyznał: „Ludzie nazywają go sprawiedliwym, a to dlatego, że sprawiedliwość umiłował”.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, ty nie miałeś względu na osoby, lecz każdemu oddawałeś to, co mu się należy, spraw, abyśmy w swoim życiu kierowali się cnotą sprawiedliwości i w ten sposób zasłużyli na sprawiedliwy i miłosierny sąd nad nami, w godzinę naszej śmierci. Amen.
Dzień szósty – Męstwo
Męstwo jest cnotą moralną, która zapewnia wytrwałość w trudnościach i stałość w dążeniu do dobra. Umacnia decyzję opierania się pokusom i przezwyciężania przeszkód w życiu moralnym. Cnota męstwa uzdalnia do przezwyciężania strachu, nawet strachu przed śmiercią oraz stawiania czoła próbom i prześladowaniom. Uzdalnia nawet do wyrzeczenia i ofiary z życia w obronie słusznej sprawy (zob. KKK 1808).
Święty Jan z Dukli odznaczał się takim męstwem. Życie pustelnicze i zakonne wymagało niejednokrotnie męstwa, zaparcia się w sobie. W ostatnich latach życia, gdy Bóg zesłał na niego krzyż choroby i cierpienia, św. Jan z wielką pobożnością, posłuszeństwem i pokorą wypełniał swoje praktyki zakonne.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, ty nie szukałeś żadnych okoliczności łagodzących, gdy przyszły na ciebie trudności związane ze starszym wiekiem, ale wytrwałeś do końca wierny regule zakonnej. Spraw przez swoje wstawiennictwo u Boga, abyśmy mężnie przezwyciężali różne przeszkody w naszym życiu. Amen.
Dzień siódmy – Umiarkowanie
Umiarkowanie jest cnotą moralną, która pozwala opanować dążenie do przyjemności i zapewnia równowagę w używaniu dóbr stworzonych. Zapewnia panowanie woli nad popędami i utrzymuje pragnienia w granicach uczciwości. Osoba umiarkowana kieruje w stronę dobra swoje pożądania zmysłowe, zachowuje zdrową dyskrecję i nie daje się uwieść, by iść za zachciankami swego serca (Syr 5, 2). Umiarkowanie jest często wychwalane w Starym Testamencie. W Nowym Testamencie jest nazywane „skromnością” lub „prostotą” (zob. KKK 1809).
Święty Jan z Dukli, obierając pustelniczy tryb życia, a następnie wstępując do Zakonu św. Franciszka, dał najlepszy wyraz cnocie umiarkowania, wyrzekając się tego wszystkiego, co wiąże się z pożądaniem dóbr ziemskich.
Modlitwa
Święty Janie z Dukli, praktykujący za życia cnotę umiarkowania, spraw przez swoje wstawiennictwo, abyśmy nauczyli się żyć w umiarkowaniu, rezygnując dobrowolnie z tego, co przesłania nam życie wieczne w Bogu. Amen.
Dzień ósmy – Modlitwa
Modlitwa jest wzniesieniem duszy do Boga lub prośbą skierowaną do Niego o stosowne dobra. Podstawą modlitwy jest pokora. Pokora jest dyspozycją do darmowego przyjęcia daru modlitwy. Pismo Święte mówi, że modlitwa pochodzi z duszy, a najczęściej z serca człowieka. Modlitwa chrześcijańska jest związkiem przymierza między Bogiem a człowiekiem w Chrystusie. Jest działaniem Boga i człowieka; wypływa z Ducha Świętego i z nas, jest skierowana całkowicie ku Ojcu, w zjednoczeniu z ludzką wolą Syna Bożego, który stał się człowiekiem. Życie modlitwy polega na stałym trwaniu w obecności trzykroć świętego Boga i w komunii z Nim. Modlitwa jest o tyle chrześcijańska, o ile jest komunią z Chrystusem i rozszerza się w Kościele, który jest Jego Ciałem. Ma ona wymiary miłości Chrystusa (zob. KKK 2559, 2562, 2564-2565).
Święty Jan z Dukli wkroczył na drogę modlitwy. Ta droga wiodła go poprzez dom rodzinny, kościół parafialny, życie pustelnicze, a następnie życie zakonne. Kronikarz o. Jan z Komorowa pisze o nim: „Przebywając w chórze, okazywał wielką gorliwość w modlitwie i kilkakrotnie dziennie odmawiał oficjum o Błogosławionej Dziewicy Maryi […] niekiedy znajdowano go w nocy na modlitwie, zalanego łzami”.
Modlitwa
Panie Jezu Chryste, który swoim przykładem i słowem pociągnąłeś serce św. Jana z Dukli do szczególniejszego oddania się Tobie na modlitwie, spraw, prosimy Cię, abyśmy naśladowali jego rozmodlenie. Amen.
Dzień dziewiąty – Kościół
Chrystus, jedyny pośrednik, ustanowił na ziemi swój Kościół święty, wspólnotę wiary, nadziei i miłości, jako organizm widzialny; nieustannie go podtrzymuje i przez niego rozlewa na wszystkich prawdę i łaskę. Kościół jest równocześnie: społecznością wyposażoną w strukturę hierarchiczną i mistycznym Ciałem Chrystusa, zgromadzeniem widzialnym i wspólnotą duchową; Kościołem ziemskim i Kościołem obdarowanym już dobrami niebieskimi. Jedyny Kościół Chrystusowy, który wyznajemy w symbolu wiary jako jeden, święty, powszechny i apostolski trwa w Kościele powszechnym, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim we wspólnocie, choć i poza jej organizmem znajdują się liczne pierwiastki uświęcenia i prawdy (zob. KKK 771, 870) .
Już od początku byli w Kościele zarówno mężczyźni, jak i niewiasty, którzy chcieli poprzez praktykę rad ewangelicznych z większą swobodą iść za Chrystusem i wierniej Go naśladować, prowadząc na swój sposób życie Bogu poświęcone (zob. KKK 918).
Takim był Zakon św. Franciszka z Asyżu założony w 1209 roku, a zatwierdzony przez papieża Honoriusza III w 1223 roku. Do tego zakonu wstąpił św. Jan z Dukli i w tym zakonie doszedł do świętości.
Modlitwa
Panie Jezu Chryste, któryś powołał do Zakonu św. Franciszka z Asyżu św. Jana z Dukli i obdarzyłeś go chwałą świętości, obdarzaj łaską powołania do stanu zakonnego wielu młodych i odważnych ludzi. Amen.