Święty Bonawentura

Żywot

Urodził się w Toskanii we Włoszech w 1221 r. i otrzymał na chrzcie imię Jan. Jako dziecko zachorował ciężko, a odzyskał cudownie zdrowie przez wstawienictwo św. Franciszka. W wieku 17 lat wstą­pił do zakonu św. Franciszka, gdzie otrzymał imię Bonawentura, które przepowiedział mu św. Fran­ciszek. Z powodu wielkich zdolności wysłany został na studia do Paryża, zdobył tam stopień doktora teo­logii. Jako profesor odznaczał się wielką wiedzą i świętobliwością. Po­korny nadzwyczaj, lubiał pełnić w klasztorze naj­niższe usługi, pielęgnował chorych i pocieszał ich. Mianowany generałem wszystkich zakonów fran­ciszkańskich, piastował ten urząd przez 18 lat, rządząc mądrze, łagodnie, a zarazem stanowczo. Dbał o to, by zakonnicy przestrzegali cnót zakonnych, czy­stości, ubóstwa i posłuszeństwa. Był osobliwszym czcicielem Maryi. On to wprowadził zwyczaj dzwo­nienia i odprawiania trzy razy dziennie „Pozdro­wienia anielskiego”, który to zwyczaj przyjął się później w całym Kościele. Napisał wiele dzieł, w których wyjaśniał zasady wiary świętej. Z pokory nie chciał przyjmować ofiarowy­wanych mu godności. W końcu zmusił go Papież przyjąć godność kardynała-biskupa. Na Soborze w Lugdunie mianował go Papież przewodniczącym, tym samym przyczynił się Bonawentura do poje­dnania Kościoła wschodniego z zachodnim. W trakcie obrad zachorował ciężko i zmarł 14 lipca 1274 r. Sam Papież odprawił za niego żałobne nabożeństwo. Przez Stolicę Apo­stolską został zaliczony w poczet świętych w 1482 r., ponad sto lat później otrzymał ponadto zaszczytne miano „Doktora serafickiego”.

Najważniejsze daty

Urodzony dla świata 1221 r.
Urodzony dla nieba 14 lipca 1274 r.
Kanonizowany 1482 r. (papież Sykstus IV).
Wspomnienie: 15 lipca

Patron: franciszkanów, matek oczekujących potomstwa, dzieci, robotników i teologów.

W ikonografii: przedstawiany jest w habicie franciszkańskim z biskupim krzyżem na piersiach; jako kardynał w cappa magna; jako teolog nad pulpitem. Jego atrybutami są: anioł przynoszący mitrę, kapelusz kardynalski trzymany przez anioła lub leżący u stóp, księga, krzyż w dłoniach, drzewo Krzyża Świętego (jest to aluzja do traktatu Lignum vitae), zwój.

Nauka:

Chrystus każe nam prosić Boga o do­brych, świątobliwych kapłanów, którzy by praco­wali gorliwie nad zbawieniem dusz ludzkich. Ko­niecznem to jest, bo sami ułomni jesteśmy i bez pomocy Kościoła i kapłanów nie znaleźlibyśmy dro­gi do Nieba.

Modlitwa:

 Boże, któryś Wyznawcę swego, św. Bonawenturę, niebiańską obdarzył mądrością i wielkim uczynił nauczycielem w Kościele, spraw, prosimy Cię, aby ten, któregośmy na ziemi za mistrza mieli, raczył być nam w Niebie życzliwym orędownikiem. Amen.

Modlitewnik

Odwiedź strony

Sanktuarium św. Bonawentury

https://www.saint-bonaventure.fr/

Archiwum – Bibliografia i pisma

https://www.franciscan-archive.org/bonaventura/

Nasza Arka – Bonawentura
http://www.nasza-arka.pl/rozdzial.php?numer=6&rozdzial=1

Skarby Kościoła 15 lipca | św. Bonawentura

Św. Bonawentura z Bagnoregio – ks. prof. Marek Chmielewski

Tylko Jezus – Modlitwa świętego Bonawentury

800 lecie urodzin św. Bonawentury z Bagnoregio | Abp Marek Jędraszewski