Żywot
Urodził się w Toskanii we Włoszech w 1221 r. i otrzymał na chrzcie imię Jan. Jako dziecko zachorował ciężko, a odzyskał cudownie zdrowie przez wstawienictwo św. Franciszka. W wieku 17 lat wstąpił do zakonu św. Franciszka, gdzie otrzymał imię Bonawentura, które przepowiedział mu św. Franciszek. Z powodu wielkich zdolności wysłany został na studia do Paryża, zdobył tam stopień doktora teologii. Jako profesor odznaczał się wielką wiedzą i świętobliwością. Pokorny nadzwyczaj, lubiał pełnić w klasztorze najniższe usługi, pielęgnował chorych i pocieszał ich. Mianowany generałem wszystkich zakonów franciszkańskich, piastował ten urząd przez 18 lat, rządząc mądrze, łagodnie, a zarazem stanowczo. Dbał o to, by zakonnicy przestrzegali cnót zakonnych, czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Był osobliwszym czcicielem Maryi. On to wprowadził zwyczaj dzwonienia i odprawiania trzy razy dziennie „Pozdrowienia anielskiego”, który to zwyczaj przyjął się później w całym Kościele. Napisał wiele dzieł, w których wyjaśniał zasady wiary świętej. Z pokory nie chciał przyjmować ofiarowywanych mu godności. W końcu zmusił go Papież przyjąć godność kardynała-biskupa. Na Soborze w Lugdunie mianował go Papież przewodniczącym, tym samym przyczynił się Bonawentura do pojednania Kościoła wschodniego z zachodnim. W trakcie obrad zachorował ciężko i zmarł 14 lipca 1274 r. Sam Papież odprawił za niego żałobne nabożeństwo. Przez Stolicę Apostolską został zaliczony w poczet świętych w 1482 r., ponad sto lat później otrzymał ponadto zaszczytne miano „Doktora serafickiego”.
Najważniejsze daty
Urodzony dla świata 1221 r.
Urodzony dla nieba 14 lipca 1274 r.
Kanonizowany 1482 r. (papież Sykstus IV).
Wspomnienie: 15 lipca
Patron: franciszkanów, matek oczekujących potomstwa, dzieci, robotników i teologów.
W ikonografii: przedstawiany jest w habicie franciszkańskim z biskupim krzyżem na piersiach; jako kardynał w cappa magna; jako teolog nad pulpitem. Jego atrybutami są: anioł przynoszący mitrę, kapelusz kardynalski trzymany przez anioła lub leżący u stóp, księga, krzyż w dłoniach, drzewo Krzyża Świętego (jest to aluzja do traktatu Lignum vitae), zwój.
Nauka:
Chrystus każe nam prosić Boga o dobrych, świątobliwych kapłanów, którzy by pracowali gorliwie nad zbawieniem dusz ludzkich. Koniecznem to jest, bo sami ułomni jesteśmy i bez pomocy Kościoła i kapłanów nie znaleźlibyśmy drogi do Nieba.
Modlitwa:
Boże, któryś Wyznawcę swego, św. Bonawenturę, niebiańską obdarzył mądrością i wielkim uczynił nauczycielem w Kościele, spraw, prosimy Cię, aby ten, któregośmy na ziemi za mistrza mieli, raczył być nam w Niebie życzliwym orędownikiem. Amen.
Odwiedź strony
Sanktuarium św. Bonawentury
https://www.saint-bonaventure.fr/
Archiwum – Bibliografia i pisma
https://www.franciscan-archive.org/bonaventura/
Nasza Arka – Bonawentura
http://www.nasza-arka.pl/rozdzial.php?numer=6&rozdzial=1
Skarby Kościoła 15 lipca | św. Bonawentura
Św. Bonawentura z Bagnoregio – ks. prof. Marek Chmielewski
Tylko Jezus – Modlitwa świętego Bonawentury
800 lecie urodzin św. Bonawentury z Bagnoregio | Abp Marek Jędraszewski
