Żywot
Urodził się 7 sierpnia 1882 r. w Nagórzanach (par. Nowotaniec) k. Sanoka w wielodzietnej rodzinie rolniczej. W 1900 r. wstąpił do zakonu Braci Mniejszych we Lwowie. Śluby wieczyste złożył w 1904 r., a następnie po odbyciu studiów teologicznych w Krakowie i we Lwowie otrzymał świecenia kapłańskie. Jako duszpasterz pełnił kolejno obowiązki: kaznodziei w Wieliczce, magistra nowicjatu we Włocławku, magistra kleryków we Lwowie, kapelana ss. Bernardynek w Krakowie, administratora parafii Dżurków k. Kołomyi, kapelana wojskowego i duszpasterza Polonii na Węgrzech. Jako gwardian klasztoru w Krakowie pw. św Bernardyna przeprowadził kapitalny remont tamtejszego kościoła oraz umożliwił budowę seminarium duchownego w Krakowie. Wyjeżdżał z rekolekcjami i misjami, m.in. do Łodzi i na teren Podlasia; kierował Trzecim Zakonem św. Franciszka w rejonie swojego klasztoru. W 1930 r. nabył parcelę na przedmieściu Łodzi, na której erygowano jego staraniem dom zakonny (1932). Kierował budową klasztoru w Łodzi i Liceum oo. Bernardynów oraz tymczasowego kościoła pw. św. Elżbiety. Był współzałożycielem Zgromadzenia Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla. Po wybuchu II wojny światowej hitlerowcy wysiedlili zakonników z klasztoru na Dołach w Łodzi, zamieniając obiekt sakralny na garaże i stajnie. O. Anastazy nie opuścił jednak swojej placówki, ale zamieszkał w pobliżu kościoła, na terenie cmentarza, gdzie przetrwał do aresztowania przez Niemców i wywiezienia do obozu koncentracyjnego w Dachau, w 1941 r. Pomimo nieludzkich warunków obozowych, o. Anastazy nie upadał na duchu, ale “wszystkich pocieszał i był zawsze uśmiechnięty”. 20 maja 1942 r. został zaliczony przez lekarza obozowego do grupy inwalidów, a następnie wywieziony z obozu wraz z 14 księżmi z tej grupy. Poniósł wraz z nimi śmierć męczeńską przez zagazowanie, w miejscowości Hertheim k. Linzu w północnej Austrii. W pełni był przygotowany na śmierć męczeńską, o czym świadczą ostatnie jego słowa wypowiedziane do spowiednika (ks. Stefana Stępnia) tuż przed wywiezieniem z obozu: “Już jestem spokojny i gotowy na śmierć”.
W 1999 został ogłoszony przez Jana Pawła II błogosławionym (w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej).
Najważniejsze daty:
Urodzony dla świata 9 lipca 1882 roku.
Urodzony dla nieba 20 maja 1942 roku.
Beatyfikowany 13 marca 1999 r. (przez papieża Jana Pawła II).
Wspomnienie: 12 czerwca.
Patron: szkoły bernardyńskiej w Łodzi.
W ikonografii: Jego atrybutami są: Katechizm, krzyż, znaczek obozowy z numerem.
Modlitwa
Prosimy Cię pokornie, udziel nam za wstawiennictwem błł. o. Anastazego Pankiewicza silnej wiary, by mężnie trwać przy Chrystusie i wytrwałości w czynieniu dobra.
Maryjo, Królowo męczenników uproś nam łaskę, byśmy byli “ludźmi mocnymi sercem, którzy w pokorze służą i miłują, błogosławią a nie złorzeczą i błogosławieństwem ziemię zdobywają”. Amen.
Błogosławiony Ojcze Anastazy – mężny świadku Chrystusowej Ewangelii – módl się za nami.
Odwiedź strony
Klasztor oo. Bernardynów w Łodzi zawdzięcza swoje powstanie o. Anastazemu Pankiewiczowi
https://bernardyni.pl/klasztory-w-polsce/lodz/
Parafia rodzinna bł. Anastazego Pankiewicza w Nowotańcu
http://parafianowotaniec.mywebzz.com/banastazypankiewicz.html
Patron szkoły bernardyńskiej w Łodzi
https://www.pankiewicz.edu.pl/o-szkole/patron/
Szlakiem o. Anastazego Pankiewicza
https://m.niedziela.pl/artykul/42256/Dlonie-ktore-ucza-milosci
Ku czci bł. Anastazego Pankiewicza
https://www.niedziela.pl/artykul/62841/nd/Ku-czci-bl-Anastazego-Pankiewicza
Skarby Kościoła 20 kwietnia | bł. Anastazy Pankiewicz
