Święty Jan z Dukli - Nasi Święci i Błogosławieni

Żywot

Małe miasto wśród Gór Karpackich, Dukla, jest ojczyzną św. Jana. Tam urodził się w 1414 roku w domu zamożnych mieszczan, którzy od młodości wpajali w niego zasadę, aby strzegł się grzechu, a Boga miłował. Postępował tak posłusznie i powoli wznosił się na coraz wyższy stopień doskonałości. Gdy ukończył nauki w Akademii Krakowskiej, wrócił do rodzinnego miasta i myślał o sławie światowej. Nie wiedział jednak, w którą stronę skierować swe wysiłki. Poprosił o oświecenie Najświętszą Maryję Pannę, do której miał szczególne nabożeństwo i otrzymał pomoc z niebios. Czy złudne zaszczyty światowe zabezpieczą zbawienie Twej duszy? Nad tym pytaniem gruntownie się zastanawiał i doszedł do przekonania, że światowa chwała jest blichtrem, a bogactwa marnością! Poszedł w góry i tam ukryty w lesie na skale Cergowej samotne pędził życie, umartwiająca się, modląc i rozmyślając. Po trzech latach otrzymał objawienie, aby zajął się misyjną pracą wśród ludu. Opuścił pustynię i wstąpił do zakonu franciszkanów. Pracował gorliwie na ambonie i w konfesjonale na Podkarpaciu, zachęcając lud do poprawy życia i miłości swej wiary. W uznaniu zasług obrano go gwardianem w Krośnie, a później prowincjałem we Lwowie. Gdy św. Jan Kapistran zreformował franciszkańskie zakony, zachęcając je do większego ubóstwa i umartwienia życia, św. Jan wybrał ostrzejszą regułę. Wstąpił więc do zakonu bernardynów i tam dla wszystkich był wzorem umartwienia, pobożności i pracy. W czasie zaraźliwy chorób, które nawiedzały Lwów, opiekował się chorymi, opuszczonymi przez znajomych i krewnych. Nawiedzony sam chorobami, znosił je z anielską cierpliwością, ciesząc się, że dla Chrystusa może cierpieć. Zmarł 29 września 1484 roku i pochowany jest w Kościele św. Andrzeja u Braci Mniejszych we Lwowie. U jego grobu działy się liczne cuda, więc w 1733 roku policzony został w poczet błogosławionych. Podczas najazdu Chmielnickiego w XVII wieku miasto Lwów doznało skutecznej opieki swego patrona, za co postawiono Janowi z Dukli przed kościołem wspaniały posąg (nie zachował się do obecnych czasów).

W 1997 r. został kanonizowany przez papieża Jana Pawła II. Święto jego obchodzimy w niedzielę po oktawie św. Piotra i Pawła.

Najważniejsze daty:

Urodzony dla świata około roku 1414.
Urodzony dla nieba 29 września 1484 roku.
Beatyfikowany w roku 1733 (papież Klemens XII).
Kanonizowany: 10 czerwca 1997 r. (papież św. Jan Paweł II).
Wspomnienie: 8 lipca.

Patron: w roku 1739 na prośbę króla Augusta III Sasa, biskupów i kapituł katedralnych oraz magistratu lwowskiego papież Klemens XII ogłosił bł. Jana z Dukli patronem Korony oraz Litwy.

W ikonografii: przedstawiany jest w habicie zakonnika, czasami jako niewidomy. Jego atrybutem są promienie światła oraz lilia.

Modlitwa

Boże, któryś nam św. Jana z Dukli we wszystkich chorobach, frasunkach i nagłych potrzebach za patrona doświadczonego dać raczył, prosimy Cię pokornie, aby nas za jego przyczyną i wstawiennictwem od wszelkiego nieszczęścia, kłopotów uwolnił i we wszystkich naszych potrzebach doczesnych i wiecznych, o cokolwiek przez zasługi jego prosimy, dopomagać nam raczył. Amen.

Boże, któryś błogosławionego Jana, Wyznawcę Twojego, głębokiej pokory i wielkiej cierpliwości darami przyozdobić raczył, spraw miłościwie, abyśmy naśladując jego przykłady, tej co on dostąpili nagrody. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi. Amen.

Legenda

W czasie pobytu swego w puszczy leśnej Jan nie mógł się pozbyć tęsknoty za domem rodzinnym. Nieraz powtarzał sobie: „Tak dawno już nie widziałem domu, ojca i matki. Trzeba mi koniecznie spojrzeć na ukochanych, przyjrzeć się chacie, ukochać najbliższych”!

I poszedł. W drodze cieszył się na samą myśl o przywitaniu z matką, o serdecznej z nią rozmowie. Jakoż niezadługo stanął u drzwi chaty. W izbie ujrzał matkę swą ukochaną, zajętą właśnie pieczeniem chleba. Pokornie stojąc u drzwi poprosił matkę o jałmużnę.

Matka zaś, kłopocąc się wyjmowaniem chleba z pieca, ledwie na drzwi spojrzała i ofuknęła proszącego :

„Daj mi spokój, idź z Bogiem, tylu się tu kręci po domu ludzi, że ledwie cierpliwości starczy.”

Zrozumiał Jan, że własna matka go nie poznała, bo czyż takby się z nim obeszła? Odszedł ze zbolałem sercem i poznał przestrogę od P. Boga:

„Nie będziesz miał, człowieku, innej radości dla serca twego, jak tylko Mnie samego, skoro Mnie sobie obrałeś”!

Gdy matka za niedługą chwilę dowiedziała się od męża swego, kto stał pod drzwiami i o chleb prosił, zalała się łzami tak serdecznie, ze z trudem ją można było uspokoić.

Patron Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej

Kalendarium

Modlitewnik

Zapal świeczkę

Odwiedź strony

Sanktuarium św. Jana z Dukli:

https://dukla.bernardyni.pl/

Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli

https://cozl.eu/centrum/instytut/patron

Kościół św. Jana z Dukli w Warszawie:

https://www.bernardyni.net/galeria/nasze-swiatynie/kosciol-sw-jana-z-dukli/

Kościół św. Jana z Dukli w Częstochowie: